A method for charging a consumer for access, over a network, to a vendor's information; in particular, a method for this pay-per-access over the Internet. The method uses a third-party, called a banker, to mint tokens identified with particular information a consumer might want to purchase. The tokens are immediately available to the consumer because of the consumer's having already established an account with the banker, and purchased what are here called credit units, which can have a value of only a fraction of a cent, allowing vendors to charge very little for access to their information. A token is pre-authorization for a consumer to pay for access for a particular page of information. In one embodiment, when a consumer makes a purchase, i.e. chooses to access a Web page for which a vendor makes a charge, the transaction is routed through the banker, which charges in credit units (those already on account), and credits the vendor account. The vendor later redeems for payment whatever credit units have been credited to the vendor's banker account, not necessarily only those credit units resulting from transactions with a particular consumer. In another embodiment, a vendor uses a franker to test if a token is valid; this enables the vendor to collect a token from a consumer and later redeem it for payment with a banker. The method also allows for a vendor and consumer to have accounts with different bankers.

Een methode om een consument voor toegang te laden, over een netwerk, tot de informatie van een verkoper; in het bijzonder een methode voor deze loon-per-toegang over Internet. De methode gebruikt een derde, die bankier, aan munttekenen wordt genoemd die met bijzondere informatie worden geïdentificeerd een consument zou kunnen willen kopen. De tekenen zijn onmiddellijk beschikbaar aan de consument wegens de consument die reeds een rekening met de bankier heeft gevestigd, en gekocht wat hier kredieteenheden worden genoemd, die kunnen een waarde van slechts een fractie van een cent hebben, die verkopers toestaat om zeer weinig voor toegang tot hun informatie te laden. Een teken is pre-vergunning voor een consument om voor toegang voor een bepaalde pagina van informatie te betalen. In één belichaming, wanneer een consument een aankoop maakt, verkiest d.w.z. om tot een Web-pagina toegang te hebben waarvoor een verkoper een last maakt, wordt de transactie geleid via de bankier, die in kredieteenheden (die reeds voor rekening), laadt en de verkopersrekening crediteert. De verkoper koopt later voor betaling terug welk kredieteenheden ook aan de de bankiersrekening van de verkoper zijn gecrediteerd, niet noodzakelijk slechts die kredieteenheden voortvloeiend uit transacties met een bepaalde consument. In een andere belichaming, gebruikt een verkoper openhartiger om te testen als een teken geldig is; dit laat de verkoper toe om een teken van een consument te verzamelen en later het terug te kopen voor betaling met een bankier. De methode staat ook voor een verkoper en een consument toe om rekeningen met verschillende bankiers te hebben.