A method for the determination of concentrations of analytes, e.g., glucose, and other metabolites in human tissue, wherein the temperature of a defined cutaneous volume of tissue, e.g., human skin, is controlled. The method involves calculating the concentration of an analyte in the tissue by taking into consideration the values of optical parameters of a sample of tissue measured in the defined cutaneous volume of the tissue at various temperatures. The selection of the defined volume is a function of the sampling distance along the surface of the tissue, the wavelength of light used to illuminate the tissue, and the temperature in the defined volume of tissue, which is a function of the temperature at the surface of the tissue. In one embodiment of the method of this invention, an optical signal re-emitted from a defined cutaneous volume of the tissue is measured, as the temperature of this volume is maintained at a constant value. In another embodiment of the method of this invention, the temperature of the defined cutaneous volume of the tissue is varied within a defined physiological range to change the depth of penetration of light into the tissue, thereby achieving a depth profile for the optical signal. The method of this invention is useful for monitoring the concentrations of analytes in tissues, testing at the point of care, and screening for diseases, such as, for example, diabetes. The method of this invention utilizes changes in temperature and selection of wavelengths to define cutaneous volumes below the surface of the tissue, in which volumes the concentration of an analyte can be determined.

Μια μέθοδος για τον προσδιορισμό των συγκεντρώσεων των καταλοίπων, π.χ., της γλυκόζης, και άλλων μεταβολιτών στον ανθρώπινο ιστό, όπου η θερμοκρασία ενός καθορισμένου δερματικού όγκου του ιστού, π.χ., ανθρώπινο δέρμα, ελέγχεται. Η μέθοδος περιλαμβάνει τον υπολογισμό της συγκέντρωσης ενός καταλοίπου στον ιστό με να λάβει υπόψη τις τιμές των οπτικών παραμέτρων ενός δείγματος του ιστού που μετριέται στον καθορισμένο δερματικό όγκο του ιστού στις διάφορες θερμοκρασίες. Η επιλογή του καθορισμένου όγκου είναι μια λειτουργία της απόστασης δειγματοληψίας κατά μήκος της επιφάνειας του ιστού, του μήκους κύματος του φωτός που χρησιμοποιούνται για να φωτίσουν τον ιστό, και της θερμοκρασίας στον καθορισμένο όγκο του ιστού, ο οποίος είναι μια λειτουργία της θερμοκρασίας στην επιφάνεια του ιστού. Σε μια ενσωμάτωση της μεθόδου αυτής της εφεύρεσης, ένα οπτικό σήμα επαν-που εκπέμπεται από έναν καθορισμένο δερματικό όγκο του ιστού μετριέται, όπως η θερμοκρασία αυτού του όγκου διατηρείται σε μια σταθερή αξία. Σε μια άλλη ενσωμάτωση της μεθόδου αυτής της εφεύρεσης, η θερμοκρασία του καθορισμένου δερματικού όγκου του ιστού είναι ποικίλη μέσα σε μια καθορισμένη φυσιολογική σειρά για να αλλάξει το βάθος της διείσδυσης του φωτός στον ιστό, με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνοντας ένα σχεδιάγραμμα βάθους για το οπτικό σήμα. Η μέθοδος αυτής της εφεύρεσης είναι χρήσιμη για τις συγκεντρώσεις των καταλοίπων στους ιστούς, στό σημείο της προσοχής, και για τις ασθένειες, όπως, παραδείγματος χάριν, διαβήτης. Η μέθοδος αυτής της εφεύρεσης χρησιμοποιεί τις αλλαγές στη θερμοκρασία και την επιλογή των μηκών κύματος για να καθορίσει τους δερματικούς όγκους κάτω από την επιφάνεια του ιστού, σε ποιους όγκους η συγκέντρωση ενός καταλοίπου μπορεί να καθοριστεί.