A polymer material comprising channels whose temperature-independent conductivity exceeds 10.sup.6 S/cm is used to form conductive films and various devices containing such films. Conduction takes place through threads and channels passing through the film which is otherwise a dielectric. The film is produced by first depositing a macromolecular polymer substance on a substrate. During preparation, the substance is preferably in a viscous liquid state. Stable free electrons (polarons) are then created by ionizing the substance. This is assisted by exposure to UV radiation and the presence of strong polar groups in the polymer. Various enrichment techniques, such as applying a strong electric field, are then used to join the superpolarons together into conducting threads within the medium. To stabilize the positions of the threads, the medium is then solidified, preferably by cooling it below its glass transition point or inducing cross-linking between the macromolecules. The film may be a membrane. Devices incorporating these films include electrical interposers, thermoelectric devices, thermally insulating electrical connectors, pressure switches, field emission devices and fault current limiters. The films can also be used to protect conductors from chemical corrosion without electrically insulating them. They also find application as electromagnetic shielding, reflectors, and polarizers.

Ένα πολυμερές υλικό που περιλαμβάνει τα κανάλια η των οποίων θερμοκρασία-ανεξάρτητη αγωγιμότητα υπερβαίνει 10.sup.6 S/cm χρησιμοποιείται για να διαμορφώσει τις αγώγιμες ταινίες και τις διάφορες συσκευές που περιέχουν τέτοιες ταινίες. Η διεξαγωγή πραγματοποιείται μέσω των νημάτων και των καναλιών που περνούν μέσω της ταινίας που είναι ειδάλλως μια διηλεκτρική. Η ταινία παράγεται με πρώτα να καταθέσει μια μακρομοριακή πολυμερή ουσία σε ένα υπόστρωμα. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, η ουσία είναι κατά προτίμηση σε ένα κράτος ιξώδους υγρού. Τα σταθερά ελεύθερα ηλεκτρόνια (polarons) δημιουργούνται έπειτα με τον ιονισμό της ουσίας. Αυτό βοηθιέται από την έκθεση στην UV ακτινοβολία και την παρουσία ισχυρών πολικών ομάδων στο πολυμερές σώμα. Οι διάφορες τεχνικές εμπλουτισμού, όπως η εφαρμογή ενός ισχυρού ηλεκτρικού πεδίου, χρησιμοποιούνται έπειτα για να ενώσουν τα superpolarons μαζί στη διεύθυνση των νημάτων μέσα στο μέσο. Για να σταθεροποιήσει τις θέσεις των νημάτων, το μέσο σταθεροποιείται έπειτα, κατά προτίμηση με την ψύξη του κάτω από το σημείο μετάβασης γυαλιού του ή την πρόκληση της διασύνδεσης μεταξύ των μακρομορίων. Η ταινία μπορεί να είναι μια μεμβράνη. Οι συσκευές που ενσωματώνουν αυτές τις ταινίες περιλαμβάνουν τα ηλεκτρικά interposers, τις θερμοηλεκτρικές συσκευές, μονώνοντας τους θερμικά ηλεκτρικούς συνδετήρες, τους διακόπτες πίεσης, τις συσκευές εκπομπής τομέων και τους περιοριστές ρευμάτων ελαττωμάτων. Οι ταινίες μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να προστατεύσουν τους αγωγούς από τη χημική διάβρωση χωρίς ηλεκτρικά να μονώσουν τους. Βρίσκουν επίσης την εφαρμογή ως ηλεκτρομαγνητικούς προστατευτικό κάλυμμα, ανακλαστήρες, και πολωτές.