Whether a (stroke) patient is at risk for oral or pharyngeal dysphagia is determined by conducting a cough-based screening process for clinically evaluating the patient's swallow. The cough-based screening methodology is able to identify those patients who require a modified barium swallow test in order to rule out aspiration, and which patients do not need a modified barium swallow test. In accordance with the process the patient attempts to cough voluntarily. If the patient is unable to cough voluntarily, the patient is required to inhale an aerosol that stimulates a sensory innervation of the patient's larynx, thereby causing the patient to cough. The resulting cough is graded to determine whether the patient is at risk to a prescribed physiological condition, in particular pneumonia. The cough tests are supplemented by monitoring the ability of the patient to hold water in the patient's mouth for a prescribed period of time. If the patient is able to hold a prescribed volume of water in the patient's mouth for the prescribed period of time, the patient is permitted to be given a modified barium swallow test. If the patient is unable to hold a prescribed volume of water in the patient's mouth for the prescribed period of time, the patient is not permitted to be given a modified barium swallow test.

Εάν ένας ασθενής (κτυπήματος) διατρέχει τον κίνδυνο για την προφορική ή pharyngeal δυσφαγία καθορίζεται με τη διεύθυνση μιας βήχας-βασισμένης στον διαδικασίας διαλογής για κλινικά του ασθενή καταπιείτε. Η βήχας-βασισμένη στο μεθοδολογία διαλογής είναι σε θέση να προσδιορίσει εκείνους τους ασθενείς που απαιτούν ότι ένα τροποποιημένο βάριο καταπίνει τη δοκιμή προκειμένου να αποκλειστεί η φιλοδοξία, και που οι ασθενείς δεν χρειάζονται ένα τροποποιημένο βάριο καταπίνουν τη δοκιμή. Σύμφωνα με τη διαδικασία ο ασθενής προσπαθεί να βήξει εθελοντικά. Εάν ο ασθενής είναι ανίκανος να βήξει εθελοντικά, ο ασθενής πρέπει για να εισπνεύσει ένα αερόλυμα που υποκινεί αισθητήριο innervation του λάρυγγα του ασθενή, με αυτόν τον τρόπο αναγκάζοντας τον ασθενή για να βήξει. Ο προκύπτων βήχας βαθμολογείται για να καθορίσει εάν ο ασθενής διατρέχει τον κίνδυνο για έναν ορισμένο φυσιολογικό όρο, ειδικότερα πνευμονία. Οι δοκιμές βήχα συμπληρώνονται με τον έλεγχο της δυνατότητας του ασθενή να κρατήσει το ύδωρ στο στόμα του ασθενή για μια προβλεπόμενη χρονική περίοδο. Εάν ο ασθενής είναι σε θέση να κρατήσει έναν ορισμένο όγκο του ύδατος στο στόμα του ασθενή για την προβλεπόμενη χρονική περίοδο, στον ασθενή επιτρέπεται για να δοθεί ένα τροποποιημένο βάριο καταπίνει τη δοκιμή. Εάν ο ασθενής είναι ανίκανος να κρατήσει έναν ορισμένο όγκο του ύδατος στο στόμα του ασθενή για την προβλεπόμενη χρονική περίοδο, στον ασθενή δεν επιτρέπεται για να δοθεί ένα τροποποιημένο βάριο καταπίνει τη δοκιμή.