An improved apparatus and method for determining the cardiac output of a living subject. The improved apparatus generally comprises one or more electrode assemblies or patches affixed to the skin of the subject in the vicinity of the thoracic cavity. The terminals of each electrode patch are in contact with an electrolytic gel, and are spaced a predetermined distance from one another within the patch. This predetermined spacing allows for more consistent measurements, and also allows for the detection of a loss of electrical continuity between the terminals of the patch and their associated electrical connectors in the clinical environment. The method generally comprises generating and passing a stimulation current through the terminals and the thoracic cavity of the subject, and measuring the impedance as a function of time. This impedance is used to determine cardiac muscle stroke volume, which is then used in conjunction with the subject's cardiac rate (also detected via the electrode patches) to determine cardiac output. A method of detecting a loss of electrical continuity in one or more of the terminals of the electrode patch is also disclosed.

Betere apparaten en een methode om de hartoutput van een het leven onderwerp te bepalen. Het betere apparaat bestaat over het algemeen uit één of meerdere elektrodenassemblage of flarden die aan de huid van het onderwerp in de buurt van de borstholte wordt gehecht. De terminals van elk elektrodenflard zijn in contact met een elektrolytisch gel, en een vooraf bepaalde afstand binnen het flard van elkaar uit elkaar geplaatst. Dit het vooraf bepaalde uit elkaar plaatsen staat voor meer verenigbare metingen toe, en staat ook voor de opsporing van een verlies van elektrocontinuïteit tussen de terminals van het flard en hun bijbehorende elektroschakelaars in het klinische milieu toe. De methode bestaat uit het produceren van en over het algemeen het overgaan van een stimulatiestroom door de terminals en de borstholte van het onderwerp, en het meten van de impedantie als functie van tijd. Deze impedantie wordt gebruikt om het hartvolume van de spierslag te bepalen, dat dan samen met het harttarief van het onderwerp (dat ook via de elektrodenflarden wordt ontdekt) wordt gebruikt om hartoutput te bepalen. Een methode om een verlies van elektrocontinuïteit in één of meer van de terminals van het elektrodenflard te ontdekken wordt ook onthuld.