In a method for automatically rejuvenating a component of a distributed
data processing environment while minimizing the disruptive effects of the
rejuvenation, a usage history for a distributed data processing
environment is stored. The usage history describes multiple levels of
overall usage of the distributed data processing environment over time.
Also, health data relating to at least one component of the distributed
data processing environment is received, and, in response, the health data
is automatically utilized to determine a failure time within which that
component is likely to require rejuvenation. In response to determining
the failure time, the usage history is automatically utilized to identify
an optimum rejuvenation time. In response to identifying the optimum
rejuvenation time, that component is automatically rejuvenated according
to the optimum rejuvenation time. In an illustrative embodiment, the
optimum rejuvenation time is identified by ascertaining a minimum level of
overall usage within the failure time. The usage time that corresponds to
the minimum level is utilized as the optimum rejuvenation time.
Σε μια μέθοδο για αυτόματα ένα συστατικό ενός διανεμημένου περιβάλλοντος επεξεργασίας δεδομένων ελαχιστοποιώντας τα αποδιοργανωτικά αποτελέσματα της αναζωογόνησης, μια ιστορία χρήσης για ένα διανεμημένο περιβάλλον επεξεργασίας δεδομένων αποθηκεύεται. Η ιστορία χρήσης περιγράφει τα πολλαπλάσια επίπεδα γενικής χρήσης του διανεμημένου περιβάλλοντος επεξεργασίας δεδομένων κατά τη διάρκεια του χρόνου. Επίσης, το στοιχείο υγείας σχετικά με τουλάχιστον ένα συστατικό του διανεμημένου περιβάλλοντος επεξεργασίας δεδομένων παραλαμβάνεται, και, στην απάντηση, το στοιχείο υγείας χρησιμοποιείται αυτόματα για να καθορίσει έναν χρόνο αποτυχίας μέσα στον οποίο εκείνο το συστατικό είναι πιθανό να απαιτήσει την αναζωογόνηση. Σε απάντηση στον καθορισμό του χρόνου αποτυχίας, η ιστορία χρήσης χρησιμοποιείται αυτόματα για να προσδιορίσει έναν βέλτιστο χρόνο αναζωογόνησης. Σε απάντηση στον προσδιορισμό του βέλτιστου χρόνου αναζωογόνησης, εκείνο το συστατικό είναι αυτόματα σύμφωνα με το βέλτιστο χρόνο αναζωογόνησης. Σε μια επεξηγηματική ενσωμάτωση, ο βέλτιστος χρόνος αναζωογόνησης προσδιορίζεται με τον υπολογισμό ενός κατώτατου επιπέδου γενικής χρήσης μέσα στο χρόνο αποτυχίας. Ο χρόνος χρήσης που αντιστοιχεί στο κατώτατο επίπεδο χρησιμοποιείται ως βέλτιστος χρόνος αναζωογόνησης.
