A method, system, apparatus, and computer program product is presented for
management of a distributed data processing system. A network management
framework dynamically adapts database operations so as to maximize system
performance. A skeletonization mechanism is presented in which some
objects are merely represented in a database cache as a skeleton object. A
skeleton object holds only a fraction of an object's full complement of
data; the skeleton object remains associated with its complete object,
also termed its corresponding full object or non-skeleton object, which
remains stored within its original location within a database.
Skeletonized data can be updated on an as-needed or on-demand basis or
when otherwise convenient; at that time, a skeleton handler can detect
when a request is made for the object, retrieve the remaining data from
persistent storage, and then mark the cached object as being a full object
or non-skeleton object.
Μια μέθοδος, ένα σύστημα, μια συσκευή, και ένα προϊόν προγράμματος υπολογιστών παρουσιάζονται για τη διαχείριση ενός διανεμημένου συστήματος επεξεργασίας δεδομένων. Ένα διοικητικό πλαίσιο δικτύων προσαρμόζει δυναμικά τις διαδικασίες βάσεων δεδομένων ώστε να μεγιστοποιηθεί η απόδοση συστημάτων. Ένας μηχανισμός skeletonization παρουσιάζεται στον οποίο μερικά αντικείμενα αντιπροσωπεύονται μόνο σε μια κρύπτη βάσεων δεδομένων ως αντικείμενο σκελετών. Ένα αντικείμενο σκελετών κρατά μόνο ένα μέρος του πλήρους συμπληρώματος ενός αντικειμένου των στοιχείων το αντικείμενο σκελετών παραμένει συνδεμένο με το πλήρες αντικείμενό του, που καλείται επίσης το αντίστοιχο πλήρες αντικείμενό του ή το αντικείμενο μη-σκελετών, τα οποία παραμένουν αποθηκευμένα μέσα στην αρχική θέση του μέσα σε μια βάση δεδομένων. Τα αποσκελετωμένα στοιχεία μπορούν να ενημερωθούν σε όπως-απαιτημένη ή κατόπιν παραγγελίας βάση ή όταν ειδάλλως κατάλληλος εκείνη την περίοδο, ένας χειριστής σκελετών μπορεί να ανιχνεύσει πότε ένα αίτημα υποβάλλεται για το αντικείμενο, ανακτά τα υπόλοιπα στοιχεία από την επίμονη αποθήκευση, και χαρακτηρίζει έπειτα το εναποθηκευμένο αντικείμενο ως ένα πλήρες αντικείμενο ή αντικείμενο μη-σκελετών.
