Disclosed are new methods comprising the use, of in situ hybridization to detect abnormal nucleic acid sequence copy numbers in one or more genomes wherein repetitive sequences that bind to multiple loci in a reference chromosome spread are either substantially removed and/or their hybridization signals suppressed. The invention termed Comparative Genomic Hybridization (CGH) provides for methods of determining the relative number of copies of nucleic acid sequences in one or more subject genomes or portions thereof (for example, a tumor cell) as a function of the location of those sequences in a reference genome (for example, a normal human genome). The intensity(ies) of the signals from each labeled subject nucleic acid and/or the differences in the ratios between different signals from the labeled subject nucleic acid sequences are compared to determine the relative copy numbers of the nucleic acid sequences in the one or more subject genomes as a function of position along the reference chromosome spread. Amplifications, duplications and/or deletions in the subject genome(s) can be detected. Also provided is a method of determining the absolute copy numbers of substantially all RNA or DNA sequences in subject cell(s) or cell population(s).

Αποκαλύπτονται οι νέες μέθοδοι περιλαμβάνοντας τη χρήση, της κανονικής υβριδοποίησης για να ανιχνεύσουν τους ανώμαλους αριθμούς αντιγράφων ακολουθίας νουκλεϊνικού οξέος σε ένα ή περισσότερα γονιδιώματα όπου οι επαναλαμβανόμενες ακολουθίες που δεσμεύουν στους πολλαπλάσιους γεωμετρικούς τόπους σε ένα χρωμόσωμα αναφοράς που διαδίδεται είτε ουσιαστικά αφαιρούνται ή/και τα σήματα υβριδοποίησής τους που καταστέλλονται. Η εφεύρεση που καλείται τη συγκριτική υβριδοποίηση Genomic (CGH) προβλέπει τις μεθόδους το σχετικό αριθμό αντιγράφων των ακολουθιών νουκλεϊνικού οξέος σε μια ή περισσότερες υπαγόμενες γονιδιώματα ή μερίδες επ' αυτού (παραδείγματος χάριν, ένα κύτταρο όγκων) ως λειτουργία της θέσης εκείνων των ακολουθιών σε ένα γονιδίωμα αναφοράς (παραδείγματος χάριν, ένα κανονικό ανθρώπινο γονιδίωμα). Η ένταση (IES) των σημάτων από κάθε επονομαζόμενο υπαγόμενο νουκλεϊνικό οξύ ή/και οι διαφορές σε αναλογίες μεταξύ των διαφορετικών σημάτων από τις επονομαζόμενες υπαγόμενες ακολουθίες νουκλεϊνικού οξέος συγκρίνονται για να καθορίσουν τους σχετικούς αριθμούς αντιγράφων των ακολουθιών νουκλεϊνικού οξέος στα ένα ή περισσότερα υπαγόμενα γονιδιώματα ως λειτουργία της θέσης κατά μήκος του χρωμοσώματος αναφοράς που διαδίδεται. Οι ενισχύσεις, οι διπλασιασμοί ή/και οι διαγραφές στο υπαγόμενο γονιδίωμα (σ) μπορούν να ανιχνευθούν. Επίσης υπό τον όρο ότι είναι μια μέθοδος τους απόλυτους αριθμούς αντιγράφων ουσιαστικά όλων των ακολουθιών RNA ή DNA στο υπαγόμενο κύτταρο (σ) ή τον πληθυσμό κυττάρων (σ).