Methods for separating olefins from non-olefins, such as parafins, including cycloparaffins, oxygenates and aromatics, are provided. The methods use metal salts to complex olefins, allowing the non-olefins to be separated by a variety of methods, including decantation and distillation. The metal salts are dissolved in ionic liquids, which tend to have virtually no vapor pressure, and which poorly solubilize the non-olefins. Accordingly, the non-olefins phase separate well, and can be distilled without carrying over any of the ionic liquid into the distillate. Preferred salts are Group IB salts, more preferably silver salts. A preferred silver salt is silver tetrafluoroborate. Preferred ionic liquids are those which form stable solutions or dispersions of the metal salts, and which do not dissolve the non-olefins. Further, if the olefins are subject to isomerization, the ionic liquid is preferably relatively non-acidic. The methods involve forming a solution of a suitable olefin-complexing salt in an appropriate ionic liquid. An olefin-containing mixture is contacted with the ionic liquid/salt solution, and the olefins are adsorbed. After the paraffins are removed, the olefins can be isolated by desorption. The olefin-containing mixture can be in the gas phase, or in the liquid phase. The flow of olefin-containing mixtures over/through the ionic liquid can be, for example, co-current, counter-current, or staged in stirred tanks. Countcrcurrent is preferred as it is the most efficient. The methods can be optimized using combinatorial chemistry.

Οι μέθοδοι για τις ολεφίνες από τις μη-ολεφίνες, όπως τα parafins, συμπεριλαμβανομένων των κυκλοπαραφινών, οξυγονώνουν και οι αρωματικές ουσίες, παρέχονται. Οι μέθοδοι χρησιμοποιούν τα άλατα μετάλλων στις σύνθετες ολεφίνες, επιτρέποντας στις μη-ολεφίνες για να χωριστούν με ποικίλες μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης της μετάγγισης και της απόσταξης. Τα άλατα μετάλλων διαλύονται στα ιοντικά υγρά, τα οποία τείνουν να μην έχουν ουσιαστικά καμία πίεση ατμού, και που διαλυτοποιούν κακώς τις μη-ολεφίνες. Συνεπώς, οι μη-ολεφίνες συγχρονίζουν χωριστό καλά, και μπορούν να αποσταχτούν χωρίς να μεταφέρουν οποια δήποτε από το ιοντικό υγρό στο απόσταγμα. Τα προτιμημένα άλατα είναι άλατα ομάδας IB, κατά προτίμηση ασημένια άλατα. Ένα προτιμημένο ασημένιο άλας είναι ασημένιο tetrafluoroborate. Τα προτιμημένα ιοντικά υγρά είναι εκείνα που διαμορφώνουν τα σταθερές διαλύματα ή τις διασπορές των αλάτων μετάλλων, και που δεν διαλύουν τις μη-ολεφίνες. Περαιτέρω, εάν οι ολεφίνες υπόκεινται στον ισομερισμό, το ιοντικό υγρό είναι κατά προτίμηση σχετικά μη-όξινο. Οι μέθοδοι περιλαμβάνουν τη διαμόρφωση ενός διαλύματος ενός κατάλληλου ολεφίνη-περιπλέκοντας άλατος σε ένα κατάλληλο ιοντικό υγρό. Ένα ολεφίνη-περιέχοντας μίγμα έρχεται σε επαφή με με την ιοντική υγρή/αλατισμένη λύση, και οι ολεφίνες προσροφώνται. Αφότου αφαιρούνται οι παραφίνες, οι ολεφίνες μπορούν να απομονωθούν από την εκρόφηση. Το ολεφίνη-περιέχοντας μίγμα μπορεί να είναι συγχρονίζει αέριο, ή στην υγρή φάση. Η ροή του ολεφίνη-περιορισμού των μιγμάτων πέρα από/μέσω το ιοντικό υγρό μπορεί να είναι, παραδείγματος χάριν, συντρέχουσα, αντίρροπο ρεύμα, ή οργανώνω στις ανακατωμένες δεξαμενές. Το Countcrcurrent προτιμάται όπως είναι το αποδοτικότερο. Οι μέθοδοι μπορούν να βελτιστοποιηθούν χρησιμοποιώντας τη συνδυαστική χημεία.